2 photos
Als zijn beelden zwartgallig of zelfs verdrietig ogen, dan is dat om een bepaalde dubbelzinnigheid te cultiveren. Olivier Cornil is immers een optimist en een utopist. Overal peilt hij naar schoonheid. In de landschappen die hij doorkruist, in zijn toevallige ontmoetingen met de mensen die hij kruist of die naast hem leven.
In Thuin ontmoette Olivier Cornil een groot aantal tuineigenaars. Deze natuurliefhebber wilde graag toegang tot hun labyrinten: een met passie uitgekiende rustplek, een jungle of fraai gealigneerde wijnstokken. Hij vond het leuk zich erin te verliezen, de hoop, de ontgoocheling en de dromen te aanhoren. Voor Fluide realiseert hij een foto-opdracht in de tuinen en probeert hij zijn kijk te brengen op wat ze zijn, nu eens toegankelijk dan weer verhuld, nu eens openbaar dan weer particulier. Acht van zijn foto’s worden alternerend tentoongesteld in de Belfortwijken en een bundel vertelt zijn omzwervingen in tekst en beeld. Want Olivier Cornil schrijft. Hij vindt het leuk te vertellen wat hij ziet, wie hij ontmoet. Hij brengt ware en zeer persoonlijke verhalen, een beetje zoals een logboek om de lezer zijn beelden vrij te laten interpreteren. Bij het ontdekken ervan kunnen we niet anders dan ontroerd worden door de zachtheid en de menselijkheid van zijn blik en willen we zoveel schoonheid zo graag delen.
