Daniel Fauville interesseert zich al op zeer jonge leeftijd voor de schilderkunst. Hij wordt snel docent plastische kunst in een Brusselse hogeschool. Zijn eerste persoonlijke tentoonstelling in 1974 in Charleroi getuigt reeds van een denkoefening over de plaats van de mens en de levenscyclus. Daniel Fauville, nu eens schilder dan weer beeldhouwer, meet zich een unieke, tijdloze en universele stijl aan, maar zonder ooit in het artistieke regionalisme te vervallen. Kenmerkend voor zijn werk zijn de herleiding van de lijnvoering tot de essentie en het gebruik van vertrouwde en tegelijk denkbeeldige vormen. In de keuze van de thema’s die zijn werken belichamen, blijft Daniel Fauville trouw aan de dromen en fascinaties die hij had als kind: trams, auto’s, boten, vliegtuigen en moto’s die hij voorstelt in een stedelijke context of waarop hij inzoomt. Andere objecten die zijn aandacht prikkelen zijn fabrieken, gebouwen en burchten die hij verankert in een lokale realiteit.
De kunstenaar vertegenwoordigde België in 1989 op de 20e Biënnale van Sao Paulo (Brazilië), met Alechinsky, Gabriel Belgeonne en Marc Trivier, daarna op de eerste Kunstenbiënnale van Dakar. Zijn werk wordt overal in de wereld tentoongesteld en is zowel in België als in het buitenland opgenomen in menige publieke en privécollectie.
