2 photos
De titel van dit werk is een syntactische knipoog naar het Engelse woord “billboard”, dat zoveel betekent als reclamebord en wordt herdoopt tot “board of bills”, wat zoveel betekent als te vereffenen rekening.
Voor zijn interventie in Thuin haalde Jonathan Sullam de mosterd bij de obelisken waarop de Egyptenaren de rechtsbetrekkingen tussen de burgers, dus de manier waarop men zich in de openbare ruimte moest gedragen, graveerden. De kunstenaar stelt dat het hedendaagse reclamebord in wezen niet veel anders doet, zij het dat een reclamebord geen lezing van de code meer biedt, maar codes oplegt via een ingebeelde vorm.
Het paneel, een sculpturale installatie op verkleinde schaal die de reclameborden langs de grote Amerikaanse wegen moet voorstellen, afficheert hier geen enkele reclameboodschap. De functie van de structuur bestaat er niet langer in een beeld te vehiculeren, maar een beeld te zijn. Dit reclamebord, helemaal uitgevoerd in tot spiegel gepolijst oppervlak, weerspiegelt de vallei van de Samber en wordt op zijn beurt landschap.
Het landschap, dat zeer vaak wordt geassocieerd met poëzie, valt onder de contemplatieve filosofie. In de kunstgeschiedenis is het altijd al een voorwendsel geweest voor de symbolische veruitwendiging van een gemoedstoestand. Het centrale paneel van de installatie herinnert aan een reeks sprookjes waarin de spiegel – zonder bedriegerij – bepaalde aspecten van ons inwendig universum en de diepgang ervan afstraalt. In het werk van Jonathan Sullam reflecteert de spiegel een licht wazig landschap waarvan de interpretatie voor rekening van de toeschouwer wordt gelaten. Hij wordt geschraagd door een reclamesupport die bedoeld is om ons te verleiden en onze intiemste wensen naar boven te halen.
